“เราอยากสร้างแรงบันดาลใจให้กับคนที่กำลังท้อ ท้อในความเป็นตัวเอง ท้อในสิ่งที่ตัวเองทำ ต้องการจะสื่อให้หลาย ๆ คนมีกำลังใจสู้ ถึงแม้จะมีคนที่ไม่ชอบเราก็ตาม แต่ก็อยากให้เรามองคนรอบตัวที่รักเราและชอบในสิ่งที่เราทำ เราจะได้ทำสิ่ง ๆ นั้นต่อไป จริง ๆ เราทำกันทั้งหมด 18 คน แบ่งกันหลายหน้าที่ ใช้เวลาทำกันเกือบ 4 เดือน โดยที่เราก็มีงานอื่น ๆ ไปด้วย”

– ทีมสร้างภาพยนตร์ สีที่แท้จริง / True Color

[เรื่องย่อ: เรื่องราวเกี่ยวโลกที่ไร้สีสัน แต่ทว่าวันหนึ่งนางเอกได้พบกับความมหัศจรรย์บางอย่างที่เธอสามารถเสกสีสันด้วยวิธีต่าง ๆ ให้กับโลกใบนี้ไม่ว่าจะเป็นผู้คน ถนน สิ่งของต่าง ๆ แต่ถึงอย่างนั้น บางสิ่งบางอย่างเธอก็ไม่อาจที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงได้ทั้งหมด เธอต้องเผชิญหน้ากับความจริงอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้เธอได้รับกำลังใจที่ทำให้เธอลุกขึ้นสู้ และเป็นเเรงบันดาลใจให้กับผู้อื่นต่อ ๆ ไป]

“เราอยากสื่อสารเรื่องการส่งต่อแรงบันดาลใจในช่วงที่ตัวละครทั้งสามประสบความยากลำบาก ธีมหลักเราใช้ความเป็นเด็กให้เป็นมิตรกับผู้คน พวกเราคนทำหนังเรื่องนี้ทั้งสามคน เราชอบอ่านหนังสือ ชอบวาดเขียน เลยเอาความรักในการอ่านเป็นคีย์หลักของเรื่อง บวกกับภาวะเศรษฐกิจในเรื่องที่ไม่ค่อยเอื้อหนังสือของแก่นแก้วของถูกขายไป และไปประสบพบเจอสิ่งต่าง ๆ คุณแม่และน้องแก่นแก้วก็ได้ส่งต่อแรงบันดาลใจด้วยกันและก้าวข้ามความยากลำบากด้วยกันได้ ตัวลายเส้น เราก็ระดมไอเดียกันนานมากในการปรับนู่นแก้นี่ ทำกันสิบเดือนกว่า ภูมิใจกับงานมาก ๆ อยากให้ผู้ชมได้รู้สึกผ่อนคลายและกลับไปเห็นตัวเองในวัยเด็ก”

– ทีมสร้างภาพยนตร์ The Adventure of Keankaew

[เรื่องย่อ: หนังสือนิทานแสนรักกำลังจะถูกขายไป เด็กน้อย [แก่นแก้ว] จำต้องหาหนทางที่จะได้อ่านตอนจบของเรื่องราวให้ได้]

“เราตั้งต้นไอเดียมาจากว่า เราเสพสื่อทั้งในและนอก แล้วเราสังเกตว่า วิธีปฏิบัติต่อลูกของคนที่มีชื่อเสียงต่างจากคนธรรมดา เรื่องนี้เรามองว่า เป็นเรื่องที่มองได้ทั้งสองด้านว่า ตัวแม่ถูกหรือผิด เราอยากเล่าเรื่องนี้ให้คนตระหนักรู้ได้ก่อนจะเป็นปัญหาใหญ่ขึ้นในอนาคตว่า ความเป็นส่วนตัวคืออะไร เพราะเป็นเรื่องที่เลวร้ายมากถ้าเราไม่หยุดทำสิ่งนี้กับลูกที่เรารัก อนิมเชั่นที่สร้างแรงบันดาลใจให้เด็กมีอยู่ทั่วโลก ตัวเราเลยมีจุดประสงค์หลักในการทำเรื่องนี้คือการสอนผู้ใหญ่แทน เรารู้สึกว่า การเอาน้ำออกจากน้ำเต็มแก้วเป็นเรื่องยากกว่า จริง ๆ เรื่องนี้มันค่อนข้างแรงต่อความรู้สึก พอมาเล่าเป็นอนิเมชั่นก็ทำให้เนื้อหาดูซอฟท์ลงและเข้าถึงความรู้ได้ง่าย เข้าถึงทุกคนไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ได้ง่ายกว่า เราอยากจะฝากถึงผู้ปกครองทุกคนที่ได้ดูเรื่องนี้ อยากให้คำนึงถึงความเป็นส่วนตัวของเด็ก อยากให้ทุกคนระมัดระวัง เพราะความเป็นส่วนตัว เป็นเรื่องที่ถ้าเราเสียมันไปแล้ว มันจะกลับมายากมาก”

– ทีมสร้างภาพยนตร์ Sharenting

[เรื่องย่อ: อินฟูลเอนเซอร์สาวท่านหนึ่งได้ทำการเก็บบันทึกรูปและวิดีโอลูกตนเองตั้งแต่เกิดจนโตเพื่อเก็บเป็นคอนเท้นลงบนโซเชียล จนเกิดเป็น กระแสตอบรับจากสังคมมากขึ้นเพราะด้วยใบหน้าหลุดของลูก ทำให้เธอต่อยอดความเป็นกระแส โดยนำลูกมาทำเป็นคอนเท้นที่หลากหลายผ่านชีวิตประจำวัน จนเริ่มรบกวนเวลาส่วนตัวของลูกและพิศดารมากขึ้น รางวัลและชื่อเสียงต่างๆเริ่มทยอยเข้ามาทำให้แม่รู้สึกหลงละเริงไปจนกลายเป็นการกระหายคอนเท้นและหลงลืมความรู้สึกของลูกชายไป จนกระทั่งเขาโตพอที่จะมีความคิดเป็นของตัวเองทำให้เขาเลือกที่จะจากแม่ของเขาไปอย่างเงียบ ๆ]

“เป็นหนังเกี่ยวกับความเชื่อของคนที่เราพยายามใส่สัญญะทางสังคมเข้าไป จริง ๆ เราถ่ายกันในช่วงโควิด แล้วน้องนักแสดงนางเอกติดโควิด เราเลยต้องทำเวิร์คชอปการแสดงออนไลน์ แต่โชคดีที่เราแคสติ้งนักแสดงมาตรง ทำให้ไม่ต้องทำงานหนักมาก โดยเฉพาะตัวละครไผ่ เราแคสกัน 10-20 คน สุดท้ายเราก็เลือกน้องคนนี้ และยอมปรับบทให้ตัวละครโตขึ้นมานิดนึง ส่วนชาวบ้านในเรื่องทุกคนมาสายละครเลย กับเราอยากหาเรื่องที่เข้าถึงคนได้ง่ายเลยเล่าเรื่องจอมปลวก เพราะมันไทยมาก”

– ทีมสร้างภาพยนตร์ เฮมิเมตา

[เรื่องย่อ: ไผ่ เด็กวัดแสนไร้เดียงสากำลังจะถูกจับให้บวชเณร หวังว่าจะทำให้หลวงพ่อหายอาพาธ ขณะเดียวกันชาวบ้านก็เลือกที่จะบูชาจอมปลวกในป่า และการกลับมาของ ฟ้าใหม่ เด็กสาวในเมืองก็ทำให้ไผ่เกิดตั้งคำถามกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น]

The Diary – [เรื่องย่อ: เด็กชายชื่อ ก้อนเมฆ ได้รับไดอารี่จากคุณพ่อท้องฟ้า และได้ถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตในแต่ละวันผ่านสมุดบันทึกเล่มนี้ จนวันหนึ่งก้อนเมฆได้รับรู้ว่าคุณพ่อกำลังป่วยจึงหาวิธีทางเพื่อที่จะช่วยให้คุณพ่อหายจนได้วิธีนั้นก็คือ การหวังพึ่งคำอธิฐาน สุดท้ายก้อนเมฆก็ได้เผชิญหน้ากับการสูญเสีย ได้รู้จักและเรียนรู้ที่จะยอมรับมัน]

เปื้อนยิ้ม – [เรื่องย่อ: เด็กหญิงวัย 10 ปี ชื่อ”ขนมผิง” เด็กที่เติบโตในเมืองกรุงถูกแม่พากลับมาบ้านยายที่ชนบทห่างไกลเมืองในช่วงปิดเทอม ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวนั้นแปลกใหม่ ไม่ว่าจะเป็นอาหารการกินหรือภาษา แต่ความเป็นกันเองและท่าทางดูใจดีของคุณยายทำให้ขนมผิงเปิดใจใช้ชีวิตอย่างเด็กนอกเมือง ขนมผิงได้รู้จักเพื่อนใหม่ “แอน” เด็กลูกครึ่งวัยไล่เลี่ยกันที่อาศัยอยู่กับตาสองคน แม้ทั้งคู่จะนิสัยต่างกันแต่ก็กลายมาเป็นเพื่อนสนิทเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งใกล้หมดช่วงปิดเทอม ขนมผิงพบความจริงที่ว่าพ่อกับแม่หย่าร้างกัน ขนมผิงจะต้องอยู่กับแม่ที่บ้านยาย ขนมผิงเสียใจมากเรื่องจะไม่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันพ่อแม่ลูก และยังมาทะเลาะกับแอนเรื่องแอนถูกพ่อทิ้ง ขนมผิงรู้สึกเหมือนโลกพังทลาย แม่ก็เสียใจทำได้แค่ปลอบประโลมลูก วันเวลาผ่านไปขนมผิงทำใจได้และยอมรับความจริง แอนที่โกรธขนมผิงก็คิดถึงช่วงเวลาที่เคยเล่นกับขนมผิงอย่างสนุกสนาน ก็ละทิ้งความโกรธเพื่อคืนดีกัน และแล้วชีวิตของขนมผิงก็ดำเนินต่อไป ผ่านเรื่องราวและเติบโต]

Heart to Heart – [เรื่องย่อ: เรื่องราวที่ว่าด้วยความผูกพันธ์ของแม่และลูกที่โซเซียลทำให้ทั้งสองคนไม่เข้าใจกัน]