ความผูกพันและความสัมพันธ์นั้นเป็นสิ่งที่ซับซ้อนในขณะเดียวกันก็เป็นสิ่งที่เรียบง่ายที่สุดในการดำรงอยู่ของสิ่งมีชีวิต ภาพยนตร์สั้น เล่าเหตุการณ์ของอันนิสเด็กหญิงชาวมุสลิมที่กำลังสร้างความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านชาวพุทธของเธอ ในห้องแถวหลังเล็กที่ห่างกันเพียงแค่ผนังกัน อันนิสเป็นเพื่อนกับพลอยที่โตมาด้วยกันในชุมชนแออัดแห่งหนึ่ง พวกเขาเรียนรู้วิถีชีวิตของกันและกันมานานเท่ากับเรียนรู้วิถีชีวิตของพวกเขาเอง
ตัวละครหลักคืออันนิส เด็กหญิงในฮิญาบลายน้ำตาล ผู้ต้องอยู่คนเดียวในวันที่พี่สาวต้องออกไปทำธุระ ช่วงเวลาสั้นๆ ที่หลุดจากการควบคุมของครอบครัวคือการออกไปเล่นกับพลอย เพื่อนบ้านชาวพุทธของเธอที่เลี้ยงสุนัขเอาไว้หนึ่งตัว วันนั้นเป็นวันที่สุนัขบาดเจ็บและพลอยจำเป็นต้องทำแผลให้กับสุนัขตัวนั้น อันนิสจึงเข้าไปช่วยเพื่อนของเธอทำแผล เรื่องราวจบลงด้วยการถูกต่อว่าและตักเตือนจากพี่สาว เนื่องจากการเข้าไปจับสุนัขนั้นเป็นข้อห้ามที่เคร่งครัดของศาสนา
เด็กหญิงอันนิสผู้ที่กำลังเรียนรู้และทำความเข้าใจถึงหัวใจของศาสนาอิสลามที่มีความแตกต่างกับศาสนาพุทธซึ่งพลอยผู้เป็นเพื่อนสนิทได้นับถือ การยื่นมือเข้าไปช่วยจับสุนัขโดยไม่ได้นึกถึงข้อห้ามที่ต้นต้องปฏิบัตินั้น เป็นเหมือนการเพิกเฉยต่อกฎที่ล้อมกรอบวิถีของตน เหตุผลนั้นก็มาจากการอยากช่วยเหลือสองชีวิตที่อยู่ตรงหน้า นั่นคือเพื่อนและสุนัขของเพื่อนที่เติบโตมาด้วยกัน อันนิสจึงคิดว่าสิ่งที่เธอทำนั้นไม่ผิด อีกทั้งพี่สาวผู้คุมกฎก็ยังไม่อยู่คอยควบคุมเธอ เมื่อสายตาของผู้จ้องมองไม่อยู่ การเพิกเฉยต่อกฎนั้นยิ่งเป็นเรื่องง่ายดายสำหรับเด็กหญิง
พี่สาวผู้เคร่งครัดทำหน้าที่เป็นผู้ตรวจสอบการปฏิบัติตนของอันนิสได้ยื่นบทลงโทษของการจับสุนัขเป็นการตีหรือทำร้ายร่างกายของอันนิสหากมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก เด็กหญิงก็ยังมีพลอยเพื่อนสนิทที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้านด้วยสีหน้าห่วงใย ความผูกพันของพลอยและอันนิสนั้นแน่นแฟ้นเกินพรหมแดนทางศาสนา พลอยเป็นห่วงอันนิสและกังวลราวกับการลงโทษนั้นเป็นของตัวเธอเอง
ในท้ายที่สุด ถึงแม้จะถูกว่ากล่าวจากพี่สาว ความผิดเหล่านั้นถูกอันนิสโยนทิ้งไปอีกครั้งด้วยลูกชิ้นที่เธอหยิบออกมาจากบ้านและวิ่งกลับเข้าไปที่บ้านของพลอย ลูกชิ้นนั้นเป็นความตั้งใจของอันนิสที่จะนำมาให้สุนัขบาดเจ็บของเพื่อน อันนิสมองข้ามข้อห้ามทางครอบครัวและศาสนา เธอตัดสินใจเลือกความผูกพันธ์ของเธอกับเพื่อนสนิทแทนข้อห้ามทางศาสนาที่เธออาจยังไม่เข้าใจเท่ากับพี่สาวของเธอเอง
ศาสนานั้นเป็นส่วนหนึ่งของการดำรงชีวิตมนุษย์มาอย่างยาวนาน ข้อบังคับและกฎต่างๆ เกิดขึ้นมาเพื่อกำหนดบรรทัดฐานและคุณธรรมที่อยู่ในสังคม การห้ามจับสุนัขของศาสนาอิสลามนั้น เป็นความเชื่อเรื่องผลบุญจากการปฏิบัติ เนื่องจากสุนัขเป็นสัตว์ของสัตว์ป่าหรือพาหนะที่ไม่ควรนำมาเลี้ยง การนำสุนัขมาเลี้ยงนั้นจะทำให้ผลบุญของผู้เลี้ยงลดน้อยลงเนื่องจากทำผิดกฎของธรรมชาติ ศาสนาอิสลามจึงไม่อนุญาตให้ผู้ปฏิบัติเลี้ยงสุนัข หรือจับสุนัขเพื่อให้ตนเองนั้นแปดเปื้อน ในขณะที่ศาสนาพุทธไม่มีข้อห้ามในเรื่องนี้ หลักปฏิบัติของศาสนานั้นมีเพียงการห้ามฆ่าหรือทารุณกรรมสัตว์ แต่ไม่มีการห้ามให้นำสัตว์มาเป็นเพื่อนหรือสัตว์เลี้ยง
สุนัขที่บาดเจ็บเป็นเหมือนตัวจุดชนวนของการก้ามข้ามข้อบังคับต่างๆ เนื่องจากความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับสิ่งมีชีวิตเป็นเรื่องที่ต้องการความช่วยเหลือ การมองเห็นความเจ็บปวดอยู่ตรงหน้าและต้องยื่นมือเข้าไปช่วยนั้นเป็นเหมือนหลักปฏิบัติที่ศาสนาใดก็สอนไว้อย่างเคร่งครัด การมีเมตตาและช่วยเหลือสิ่งมีชีวิตนั้นเป็นศีลธรรมพื้นฐานที่มีร่วมกันในหลายศาสนา ถึงแม้ว่าสัตว์ที่บาดเจ็บนั้นจะเป็นสุนัขซึ่งอันนิสขีดเส้นเอาไว้ไกลจากตัวเธอ แต่หากสุนัขตัวนั้นบาดเจ็บและยังเป็นสุนัขของเพื่อนที่เธอรักที่สุดด้วย การยื่นมือเข้าใจจับสุนัขจึงเป็นเรื่องที่อันนิสยอมให้เกิดขึ้น และตัวเธอก็นอบรับความผิดนั้นแต่โดยดี
มากไปกว่านั้น อันนิสเป็นเด็กหญิงที่โตมาในสังคมแห่งความหลากหลาย เธอมีความเข้าใจในศาสนาของตนมากพอกับการทำความเข้าใจศาสนาอื่นๆ อันนิสเปิดรับสุนัขเพราะเธอมีสิ่งที่สำคัญกว่าหลักศาสนา นั่นคือความผูกพันระหว่างเธอกับพลอย เพื่อนต่างศาสนาที่เล่นตุ๊กตาด้วยกันมาเสมอ การช่วยเหลือสุนัขของเพื่อนจึงเป็นสิ่งที่อันนิสเลือกที่จะทำได้ทันทีโดยไม่นึกถึงตัวเธอเอง เด็กหญิงผู้จิตใจโอบอ้อมอารีนั้นมีหลักคิดและหลักปฏิบัติที่อาจต่างออกไปจากผู้คนอื่นในศาสนาอิสลาม ความผูกพันระหว่างคนสองคนนั้นลอยอยู่เหนือศาสนา เพราะมันมองเห็นและจับต้องได้ ความห่วงใยของพลอยที่ส่งออกมาถึงเธอเมื่อถูกต่อว่านั้นชัดเจนกว่าคำสอนของศาสนาที่ออกมาจากพี่สาว เด็กหญิงสองคนเป็นเพื่อนสนิท เพื่อนบ้านกันมาอย่างยาวนานจนทำให้อันนิสนั้นรับเอาความเชื่อของเพื่อนเข้ามาไว้ที่ตัวเธออย่างไร้ข้อกังขา
ความผูกพันธ์ของเด็กหญิงทั้งสองนั้นงอกงามมากขึ้นหลังจากเหตุการณ์นี้ ถึงแม้ว่าจะต้องก้าวข้ามข้อปฏิบัติทางศาสนามากมาย แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ได้ให้คำตอบกับผู้ชมว่าความรักและความผูกพันระหว่างเพื่อนมนุษย์และสรรพสัตว์นั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในว่าจะอยู่ในศาสนาใด อันนิสและพลอยจะเติบโตขึ้นไปในสังคมแห่งความหลากหลายนี้ และพวกเขาก็จะเป็นผู้กำหนดความสัมพันธ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นด้วยตัวพวกเขาเอง
