ในวันที่ต้องกลับไปหยิบโฉนดที่ดินของที่บ้านขึ้นมาเพื่ออนาคตของตัวเอง เบิร์ดกลับได้นั่งย้อนเวลากลับไปสำรวจความทรงจำของเขาในวัยเด็กที่ยังคงผูกพันธ์กับแม่ผู้ดูแลดินแดนผืนนี้พร้อมกันกับเขา ภาพยนตร์สั้น A Man and the Child พาผู้ชมย้อนเวลากลับไปเพื่อฟังเสียงความต้องการของใครคนหนึ่ง ที่ส่งผลต่อความรู้สึกและการกระทำของใครอีกคนในชีวิตของพวกเขา เบิร์ดเป็นเด็กชายที่อาศัยอยู่กับแม่สองคนในบ้านที่อยู่ติดกับพื้นที่ทำกินทางการเกษตร เด็กชายเติบโตมากับคำพูดของแม่ที่พร่ำบอกให้เขาเติบโตเป็นคนดีและอย่าประพฤติตัวแบบที่พ่อได้ทำเอาไว้ พ่อในความทรงจำของเบิร์ดนั้นไม่แจ่มชัด และถูกสร้างขึ้นจากเรื่องเล่าของผู้เป็นแม่เท่านั้น แม่ของเบิร์ดหวังให้ลูกชายเก็บสะสมสมบัติและสินทรัพย์ของตระกูลไว้ให้ดี ไม่ขายออกเพื่อแลกกับเงินที่มีมูลค่าในระยะสั้น

ในขณะที่เบิร์ดในวัยผู้ใหญ่อาจต้องมีเรื่องในตัดสินใจมากมาย เขาจึงตั้งใจขายโฉนดชิ้นสำคัญของครอบครัวให้กับนายทุนที่สามารถจะมาช่วยเขาทำงานได้ เรื่องเล่าและความหวังที่เขาได้ยินจากแม่ก็ย้อนกลับมาสร้างความสับสนให้เขาซ้ำๆ เด็กชายเบิร์ดนอนนั่งสนิทเพื่อดูแลโฉนดที่ดินชิ้นสำคัญของเขาและแม่เอาไว้ ในขณะที่เบิร์ดผู้เติบโตกลับเอาวัยเด็กของเขาใส่ถุงดำและนำไปทิ้งโดยไม่หันกลับมามอง เสียงของแม่ค่อยๆ เบาลง ภาพทิวทัศน์แสงสีแดงชมพูจากพระอาทิตย์ตกดินฉายชัดในความทรงจำของเขา

ภาพยนตร์สั้น 14.46 นาทีเรื่องนี้ไม่เพียงแค่พูดถึงความทรงจำของครอบครัว ความทรงจำในวัยเด็กที่ถ่ายทอดผ่านชีวิตของเด็กชายคนหนึ่งผู้เป็นความหวัง จนเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่ต้องพยายามใช้ชีวิตในปัจจุบันให้ได้อย่างดีที่สุด สารจากแม่ถึงเบิร์ดพาผู้ชมไปไกลยิ่งกว่านั้น มันเปิดเผยทั้งความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ในฐานะครอบครัว มนุษย์กับสิ่งแวดล้อมรายรอบ และสิ่งมีชีวิตกับธรรมชาติด้วยเช่นกัน

เบิร์ดในฐานะเด็กผู้ชายสองช่วงวัยนั้นเปรียบเสมือนมนุษย์ที่มีความคิด และมีความเชื่อว่าตนเองสามารถกำหนดทุกสิ่งอย่างได้ตามที่ใจเขาหวัง ในวัยเด็ก เขามักจะถามแม่เสมอว่าพ่อเป็นคนอย่างไร ทำไมแม่ถึงต้องมีปัญหากับสิ่งที่พ่อได้ทำอยู่เสมอ ในขณะเดียวกัน เขารับรู้ นึกคิด แต่ผลลัพธ์สุดท้ายเบิร์ดก็เลือกที่จะเชื่อในตัวเองและตัดสินใจทิ้งตัวตนในวัยเด็กที่ผูกพันธ์อยู่กับสิ่งแวดล้อมรอบตัวลงไปในถุงขยะ และหันหน้าไปหานายทุนหรือตัวแทนของยุคทุนนิยมปัจจุบันที่สามารถสร้างความสะดวกสบายให้กับเขาได้มากกว่าการดูแลท้องนาของแม่ จากมุมมองของเบิร์ดและการตัดสินใจของเขา เบิร์ดเป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกบรรจุด้วยอารมณ์อย่างหลากหลาย แต่ท้ายที่สุดกลับเลือกที่จะทำตามความต้องการของตัวเอง ขัดขืนคำสั่งของแม่

ในขณะที่ตัวละครแม่นั้นทำหน้าที่เป็นพื้นหลังของเบิร์ด เธอเป็นเหมือนเสียงกระซิบที่ไม่มีตัวตน ในขณะที่ภาพของแม่นั้นทำหน้าที่แบบเดียวกันกับภูมิทัศน์พื้นหลังอื่นๆ ทั้งแสงพระอาทิตย์ตก ความเงียบสงบและสวยงามของผืนดิน หรือความสดใสของท้องฟ้าที่เบิร์ดจำได้อยู่ในความทรงจำ ตัวตนของแม่นั้นฝังอยู่ที่เดียวกันกับผืนดินที่เธออยากให้เขาปกป้องดูแล แม่ของเบิร์ดทำหน้าที่เป็นอุปมาของความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติที่มักจะแทนด้วยสัญลักษณ์ของความเป็นผู้หญิงมาเสมอ ตัวอย่างเช่นตำนานเกี่ยวกับพระแม่ธรณีที่แทนผืนดินอันยิ่งใหญ่เป็นเหมือนผู้ให้กำเนิดสรรพสิ่ง ความเป็นหญิงนั้นควบรวมกับฟุตเทจจากทิวทัศน์ในช่วงเวลาต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นพระอาทิตย์ยามพลบค่ำ หรือลมย่ามบ่ายที่ปลิวกระทบดอกไม้และใบหญ้า ย้ำเตือนถึงการมีอยู่ของเพศหญิงและความเป็นแม่ในพื้นที่ทางกายภาพและความทรงจำของตัวละคร

ในขณะเดียวกันแม่ของเบิร์ดก็ไม่ทำอะไรมากไปกว่าการย้ำเตือนเขาถึงทางเดินในวันข้างหน้า เธอทำได้เพียงฝากความหวังและภาวนาให้ลูกชายของเธอหวงแหนดินแดนของครอบครัวเอาไว้ แต่แม่ก็ยังคงโอบรับเด็กชายเบิร์ดในวัยเด็กที่สิ่งออกจากถุงดำกลับไปยังท้องนาในวันที่ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีชมพูสว่าง รอรับเขากลับสู่ผืนดินและผืนผ้าอีกครั้งด้วยความโอบอ้อมอารี ในขณะที่เสียงสุดท้ายของแม่ดังขึ้นเมื่อเบิร์ดในวัยหนุ่มกำลังเดินจากไปพร้อมกับนายทุนผู้มอบเงินให้กับเขา เบิร์ดไม่ได้หันหลังกลับมาตามคำเรียกของแม่เสียด้วยซ้ำ

ความสัมพันธ์ตรงนั้นขาดลงเมื่อเบิร์ดเดินออกไปยังที่ไกลแสนไกล ทิ่งธรรมชาติเอาไว้ข้างหลังอย่างไม่เสียดาย ถึงแม้ว่าตัวเขาในวัยเด็หจะพยายามปักป้องสมบัติเรานี้ไว้อย่างเข้มแข็งที่สุด ร่างของเด็กชายที่นอนหลับสนิทในห้องที่เป็นมุมอับของบ้านยังคงเด่นชัดอยู่ในความทรงจำของเขา ในวันที่ยังคงไม่มีอำนาจใดใดในการช่วยดูแลผืนดินของแม่ เขาเลือกที่จะเอนกายขนานไปกับพื้นเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนอย่างไร้แรงขัดขืน ดวงตาที่หลับลงไร้แรงต่อต้านตัวของเขาในวัยผู้ใหญ่ที่กำลังโยนความทรงจำเหล่านั้นทิ้ง แต่โฉนดที่ดินที่เปรียบเสมือนแม่ของเขาก็ถูกปกป้องในพื้นที่ที่ลึกลับที่สุดในร่างกายและความทรงจำของเด็กชายเบิร์ดผู้เป็นส่วนหนึ่งกับผืนดินที่เขารัก