[fuse. Review] – กอไก่ฮอนกฮูก (วรดา สุวรรณรัตน์, 7.35 นาที)

*มีการเปิดเผยเนื้อหาและตอนสำคัญ

หนังสั้นที่ช่วยจุดประกายความฝันและส่งต่อแรงบันดาลใจดีๆ ให้กับทุกคนได้ที่รับชม เรื่องราวน่ารักของ ริน นักเรียนชั้นมัธยมห้า วัยรุ่นที่จำเป็นต้องตามหาความฝันและตอบคำถามกับสังคมเกี่ยวกับอนาคตของตัวเองที่ยังคงเป็นคำถาม และบัว เด็กน้อยที่วิ่งเล่นอยู่ในพื้นที่ก่อสร้างซึ่งเป็นที่ทำงานของแม่ บัวผู้กำลังสนใจใฝ่รู้และอยากรู้อยากเห็นสิ่งที่รินกำลังอ่านอยู่ซึ่งก็คือการ์ตูนเล่มเล็กที่เป็นที่นิยมสำหรับเด็กมัธยม รินไม่เพียงแค่มอบหนังสือที่ตัวเองอ่านอยู่เท่านั้น แต่ยังสอนวิชาที่มีค่าให้กับบัวอย่างการเขียนอ่าน และสิ่งที่เธอได้กลับมาก็ยิ่งใหญ่พอ ๆ กับมิตรภาพของทั้งคู่

ฉากหลังของโรงเรียนที่อยู่ใกล้กันกับไซต์ก่อสร้างเปิดโอกาสให้รินและบัวได้มาเจอกัน เด็กหญิงที่กำลังเรียนอยู่ในชั้นมัธยมกำลังอยู่ในสภาวะที่ต้องตามหาตัวตน คำถามถึงอาชีพในอนาคตเป็นเรื่องที่นักเรียนมัธยมปลายต้องตอบให้ได้เพื่อที่จะได้เลือกสายงานและสถานะทางสังคมของตัวเองในอนาคต ในขณะที่การศึกษาในห้องเรียนไม่สามารถให้คำตอบนั้นกับรินได้ ความสัมพันธ์อันงดงามของเธอกับบัว กลับกลายเป็นจุดเปลี่ยนให้กับสิ่งที่เธอเลือกในอนาคต และเธอพบมันในพื้นที่รกร้างบริเวณไซต์ก่อสร้าง

เพราะบัว เด็กหญิงตัวเล็กที่หลุดจากระบบการศึกษาเนื่องด้วยปัญหาทางการเงินและปัญหาของครอบครัว บัวถูกเลี้ยงโดยแม่ที่ติดเหล้าและไม่ได้ใส่ใจในความสนใจและความต้องการของเธอนัก เวลาส่วนใหญ่ของเด็กหญิงที่หมดไปกับการเล่นสนุกจนตัวมอมแมม แต่เธอมีความสนใจในสิ่งรอบตัวตามนิสัยของเด็ก จนกระทั่งได้พบกับรินที่กำลังนั่งอ่านหนังสือการ์ตูน “ฮาจะเกร็ง” การ์ตูนเบาสมองฆ่าเวลาที่มีติดกระเป๋าของเธอ แต่บัวถูกปิดกั้นการเข้าถึงความสนุกนั้นเพราะเธอไม่สามารถอ่านและเขียนภาษาไทย ซึ่งเป็นภาษาแม่ของตัวเองได้ เพราะการศึกษาที่ไม่เพียงพอ

ความขาดแคลนและความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นก่อตัวให้มิตรภาพในครั้งนี้เกิดขึ้น รินที่มีความสามารถในการอ่านเขียนตั้งใจแชร์ทุกอย่างที่เธอรู้ให้กับบัว ค้นหนังสือเก่าๆ ในวัยประถมขึ้นมาเพื่อให้บัวได้ฝึกอ่านและทำความเข้าใจภาษาเขียนได้มากยิ่งขึ้น การได้เห็นและเข้าใจว่าชื่อของตนอย่าง “บัว” เขียนและสะกดอย่างไร เปลี่ยนโลกของเด็กหญิงตัวเล็กไปตลอดกาล

ในขณะเดียวกัน การที่รินได้แชร์ความรู้ที่ตัวเองมีจากการศึกษาที่เธอได้รับ สกิลและความรู้พื้นฐานที่เธอมีแต่เป็นสิ่งที่บัวขาด กลายเป็นเรื่องราวที่สร้างความเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ให้กับพวกเขาทั้งสอง ในระว่างที่รินกำลังตั้งใจแชร์สิ่งที่เธอมีให้กับบัว และบัวได้รับโลกใหม่ที่เธอควรจะได้รับเช่นเดียวกันกับริน แม่ของบัวกลับมองว่าการกระทำนั้นเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นสำหรับบัว และสองแม่ลูกก็ต้องย้ายที่อยู่เนื่องจากแม่ของบัวไม่สามารถทำงานได้ เพราะนายจ้างประเมินว่าแม่ของบัวติดเหล้าจนไม่สามารถทำงานที่เหมาะสมกับค่าตอบแทนได้

ปัญหาของบัวนั้นเรียกได้ว่าเป็นปัญหาพื้นฐานในสังคมไทยปัจจุบันที่เกิดขึ้น มีเด็กมากมายที่ต้องหลุดจากระบบการศึกษาจากปัญญาทางเศรษฐกิจและครอบครัว ทางเลือกที่บีบบังคับให้พวกเขาต้องเลือกนั้นไม่ได้มีมาก แม่ของบัวเลือกใช้เหล้าในการใช้ชีวิตอาจเนื่องมาจากต้องการหนีปัญหาให้กับชีวิตของเธอ ในขณะเดียวกันก็ไม่อยากให้บัวเขียนอ่านได้อาจเนื่องมาจากไม่เห็นความจำเป็น หรือไม่อยากให้บัวสุงสิงกับใคร แต่การตัดสินใจที่ผิดพลาดของแม่ก็ทำให้รินได้สำรวจความต้องการของเธอเช่นเดียวกัน ว่าจริงๆแล้วเธอต้องการอะไร

ในพาร์ทสุดท้ายของภาพยนตร์ รินกำลังนั่งร้องไห้และคิดถึงคำพูดของพ่อผู้ที่เป็นเหมือนไอดอลในการใช้ชีวิต คำสอนที่กล่าวว่าการให้และช่วยเหลือผู้อื่นนั้นเป็นสิ่งที่พึ่งกระทำแม้ว่าจะไม่ได้อะไรตอบแทน รินกลับไปที่ไซต์ก่อสร้างอีกคนั้งและพบจดหมายที่บัวฝากไว้ให้กับเธอ ประโยคสั้นๆ จากลูกศิษย์คนแรกเขียนด้วยตัวอักษรกระท่อนกระแท่น “ขอบคุณคะครู” ทำให้รินถึงกับต้องหลั่งน้ำตา รินได้สิ่งที่มีค่าที่สุดกลับตอบแทนที่เธอได้สอนบัวอ่านและเขียน นั่นคือโลกใหม่ที่บัวได้รับ ในขณะเดียวกัน รินเองก็ได้ค้นพบว่าการได้แชร์สิ่งที่เธอมีให้กับคนที่กำลังขาดแคลน คือการให้ที่ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่ามิตรภาพใดๆ ที่เธอต้องการ

ด้วยคำสอนจากคนที่เธอเคารพและประสบการณ์ตรงที่เธอได้รับจากนักเรียนคนแรก ทำให้รินได้เรียนรู้และสำรวจความต้องการของตัวเองมากขึ้น การให้นั้นยิ่งใหญ่และไม่มีที่สิ้นสุด การให้ที่ไม่หวังผลตอบแทนนั้นทำให้ผู้ให้ได้รับรางวัลตอบแทนมากมายเกินกว่าที่ผู้รับคาดไม่ถึง เส้นทางการเป็นครูที่รินเลือกเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล และบนเส้นทางนี้ รินจะได้มอบความมุ่งมั่นตั้งใจและความรู้มากมายเพื่อเปลี่ยนโลกของเด็กๆ อีกหลายคนในอนาคต นั่นคืออาชีพครู แม่พิมพ์ผู้เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับสังคม เพื่อการพัฒนาทั้งสังคมและคุณภาพที่ชีวิตของคนในสังคมอีกมากมายที่เธอจะพบเจอในอนาคต

ในขณะที่เส้นทางของบัว แม้ในภาพยนตร์จะไม่ได้บอกให้กับผู้ชมรู้ แต่ผู้เขียนก็มั่นใจเหลือเกินว่าโลกของเธอจะไม่เหมือนเดิม โลกที่เธอมองเห็นคงจะกว้างขึ้นและเปิดโอกาสให้เธอเข้าถึงชุดความรู้อื่นๆ ได้อีกมากมาย เพียงเพราะเธอได้พบกับคุณครูที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอเพียง 1 คน