David Lean (The Bridge on the River Kwai , Rawrencence of Arabia, Doctor Zhivago): แม้อารมณ์จะประทุแค่ไหน ผมก็จะไม่ตะคอกนักแสดงระหว่างการถ่ายทำอย่างเด็ดขาด แต่จะค่อยๆเรียกมาคุยมาทำความเข้าใจ ผมไม่ชอบสั่งหรือบ่นเหมือนครูที่คอยจู้จี้กับนักเรียน ผมจะไม่ทำให้เขาหวาดกลัวหรือประหม่า แต่จะเปิดโอกาสให้นักแสดงได้มั่นใจในตนเอง ได้ปลดปล่อยพลังความสามารถออกมา เพื่อที่พวกเขาจะได้ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึก การเคลื่อนไหวของตัวละครนั้นอย่างสมจริงที่สุด
Wong kar Wai ( In the Mood for love , Happy Together , Days of Being Wild): เหตุที่ผมแทบจะไม่เคยให้นักแสดงอ่านบทเลย ก็เพราะ บทของผมมันไม่เคยหยุดนิ่ง ในหนังแต่ละเรื่องผมจะมีเพียงแนวคิดกว้างๆที่จะลงไปในรายละเอียดก็ต่อเมื่อได้เข้าไปอยู่ในสถานที่ถ่ายทำจริง ตรงนี้แหละที่ผมจะเกิดไอเดียคิดถึงเรื่องภาพ เรื่องบทสนทนา ประกอบกับการที่ผมจะเข้าใจตัวละครของผมทุกตัวอย่างลึกซึ้ง ก็จะอธิบายให้นักแสดงเข้าใจ เช่น ในขณะนั้นตัวละครกำลังอยู่ในสถานการณ์การอะไร เขากำลังรู้สึกอย่างไร เขาจึงต้องสูบบุหรี่ นั่งเก้าอี้ตัวนี้ ต้องนอนหลับ ต้องร้องไห้ หรือต้องพูดด้วยถ้อยคำแบบนี้ ฯลฯ เมื่อนักแสดงเข้าใจความรู้สึกของตัวละครที่เขาแสดงแล้วนั่นแหละ เรื่องราวก็จะดำเนินไปอย่างลื่นไหลเป็นธรรมชาติของมันเอง / Quentin Tarantino (Reservoir Dogs ,Pulp Fiction ,Jackie Brownz ,Kill Bill 1&2, Death Proof): ทุกวันนี้ผมยังคงเป็นนักศึกษาภาพยนตร์อยู่นะ จะเรียนจบก็เมื่อตายนั่นแหละ ส่วนอนาคตของผมก็คือ คุณลุงที่เป็นผู้จัดการโรงหนังเล็กๆ ในเมืองเล็กๆ ที่ไหนสักแห่งที่ยังบ้าหนังเหมือนเดิม นอกจากหนังแล้วผมยังชอบประวัติศาสตร์มาก เพราะอ่านทีไรก็เหมือนได้ดูหนังสนุกๆ ทุกที