แต่ละมหาวิทยาลัยก็จะมีหลักสูตรที่ต่างกันไป แต่ให้เราดูที่โครงสร้างของหลักสูตร แล้วดูจากองค์ประกอบอื่นๆเพื่อการตัดสินใจ เช่น อาจารย์ผู้สอน อุปกรณ์เครื่องไม้เครื่องมือเพื่อการเรียนภาพยนตร์ ดูผลงานหนังของรุ่นพี่ๆที่จบไป ซึ่งทุกวันนี้น่าจะหาดูได้ไม่ยาก แต่ถึงอย่างไรสิ่งที่สำคัญที่สุดคือตัวเราเองที่มีความรักในศาสตร์นี้จริงๆหรือไม่

ภาพยนตร์เรื่องหนึ่งไม่ใช่แค่ฟิล์ม แต่มันคือสิ่งที่อยู่เบื้องลึกของจิตใจ คือศาสตร์และศิลป์ที่สามารถจะต่อยอดได้อีกสารพัด ในยุคสมัยนี้ที่ไม่ได้ติดยึดว่าคุณจบภาพยนตร์มาแล้วจะต้องทำแต่หนังเท่านั้น เรายังทำอะไรได้อีกมาก ไม่ว่าจะเป็นคนเขียนบท นักตัดต่อ ตากล้อง หรือกระทั่งเป็น Content Creator แม้แต่การทำMarketing เราก็จะเล่าเรื่องได้อย่างน่าสนใจมีพลัง โดยใช้ศาสตร์และศิลปของภาพยนตร์ที่ได้ร่ำเรียนมา

บทความนี้เรียบเรียงจากบทสัมภาษณ์ อ.นภสร ลิ้มไชยาวัฒน์ หลักสูตรภาพยนตร์และสื่อดิจิทัล ม.ธุรกิจบัณฑิตย์ ใน fuse. In Sequence