“ถึงแม้ว่าเราไม่ได้มีองค์ความรู้ทางจิตวิทยา หนังที่ดีส่วนใหญ่ก็มักจะมีวิธีการแก้ปัญหาที่เป็นรูปธรรมเข้าใจง่ายอยู่แล้ว ผมเลยคิดว่า เวลาเราดูหนังเราก็ไม่ต้องถึงกับพกความรู้ทางจิตวิทยาไปมากมายหรอกครับ” – นพ.การันตร์ วงศ์ปราการสันติ จิตแพทย์และผู้กำกับภาพยนตร์

การที่จะเลือกหนังสักเรื่องมาทำ “ภาพยนตร์บำบัด” ต้องพิจารณาใน 3 ประเด็นคือ

1. เราต้องรู้จักผู้บำบัดก่อน ว่าเขามีความเกี่ยวข้องกับตัวละครหลักในแง่มุมไหนเช่น เขากำลังอกหักมีปัญหาความรัก หรือกำลังมีปัญหาในเรื่องการเรียน ซึ่งจะช่วยให้มีความเชื่อมโยงกันได้

2. เป็นหนังที่ตัวละครกำลังจะก้าวข้ามปัญหาในชีวิต ซึ่งหนังโดยส่วนใหญ่ก็จะมีสามองก์และเล่าเรื่องด้วยการผ่านความขัดแย้ง นั่นคือตัวละครมักจะได้รับความหมายอะไรบางอย่างของชีวิตหลังจากที่เขาผ่านอุปสรรคมาแล้ว ทั้งที่จบดีหรือจบไม่ดี

หลังจากตัวละครก้าวข้ามอุปสรรคได้แล้ว ผู้บำบัดก็จะใช้วิธีตั้งคำถาม เพื่อให้เขาได้ค้นพบว่า ที่ผ่านมาได้เรียนรู้อะไรบ้าง ได้ความหมายอะไรให้แก่ชีวิตบ้าง ซึ่งทำให้คนดูได้สิ่งนั้นกลับไปเช่นกัน เป็นการใช้ตัวละครทำหน้าที่เป็นสื่อเชื่อมโยงเพื่อให้เข้าถึงจิตใจของเราเอง