ภาพยนตร์สั้นทรงพลังที่ถ่ายทอดเรื่องราวความเชื่อทางศาสนาที่ส่งต่อผ่านวิถีปฏิบัติของครอบครัว วัฒนธรรมในพื้นที่และสังคมโดยรอบ ภาพยนตร์เรื่องนี้ดำเนินเรื่องตามมุมมองของ อัฟดอล ตัวละครหลักผู้เกิดและเติบโตมาในครอบครัวของปราชญ์หรือหมอผู้รักษาโรคในชุมชนที่ชาวมุสลิมเรียกว่า โต๊ะบอมอ เด็กชายรู้จักและคุ้นเคยกับตำแหน่งในชุมชนเป็นอย่างดีจากพ่อผู้เป็นผู้นำครอบครัวตั้งแต่เขายังเด็ก และครอบครัวของเขาก็ดำรงอยู่ในตำแหน่งนี้มานานตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษตามที่แม่ได้กล่าวเอาไว้ แต่อัฟดอลเลือกที่จะเดินตามความฝันของตนเองด้วยการไปเป็นครูเพื่ออบรมและสั่งสอนเยาวชนที่จะเติบโตขึ้นในสังคม
จุดเปลี่ยนของเรื่องดำเนินมาถึงวันที่ผู้เป็นพ่อเสียชีวิตและเขาต้องกลับบ้านมาร่วมงานศพ แม่และพี่สาวอยากให้เขารับตำแหน่งโต๊ะบอมอต่อจากพ่อ แต่เมื่อวาจาแห่งการปฏิเสธถูกกล่าวออกมา แม่กับพี่สาวก็ไม่สามารถห้ามอัฟดอลได้ ทำให้เขาต้องพบกับพระอัลเลาะห์ผู้กำหนดดวงชะตาของทุกคนไว้ และการไม่เชื่อในพระเจ้านั้นก็ไม่ต่างกับการทำบาปใหญ่ อย่างที่เขาสอนเด็กๆ ในห้องเรียน
ถึงกระนั้น ถึงแม้จะปฏิเสธอย่างดื้อดึงแต่เมื่อมีคนป่วยไข้และต้องการการเข้ารักษา อัฟดอลก็ดูแลรักษาผู้คนได้อย่างที่พ่อของเขาเคยทำมา ถึงแม้ว่าตัวของเขาเองไม่ได้อยากจะทำละปฏิเสธอย่างหัวชนฝา พานและเครื่องบูชาที่แต่งขึ้นให้ผู้เป็นแม่ที่เจ็บป่วยจากความเสียใจถูกขว้างทิ้งอย่างเหลืออดจนเป็นเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวที่กำลังจะขาดสะบั้น อัฟดอลตัดสินใจเดินหนีออกจากบ้านอีกครั้งแต่กลับต้องพบกับบุคคลที่สามซึ่งพยายามนำทางเขาตั้งแต่การมีบางเสียงกันในครั้งแรกของเขากับแม่
เสียงรบกวน การตามติด และการนำทางของสิ่งที่มองไม่เห็นพาอัฟดอลขุดเข้าไปยังหัวใจและจิตวิญญาณของเขาอีกครั้ง การส่องไฟฉายตามหาต้นเหตุแห่งเสียงรบกวนนั้นพาเขาไปพบกับพ่อ พ่อที่เขาเรียนรู้วิชาการเป็นโต๊ะบอมอมาด้วยตั้งแต่วัยเยาว์ กริชของตระกูลถูกส่งต่อให้กับเขาและพ่อก็เดินจากไปด้วยสายตาอันอบอุ่น อัฟดอลผู้เกิดและเดินทางมาตามความเชื่ออันแรงกล้าของครอบครัวยอมรับในที่สุดว่าเขานั้นเหมาะที่จะเป็นผู้สืบต่อในตำแหน่งโต๊ะบอมออย่างที่ทุกคนในชุมมชนใฝ่ฝันเอาไว้
เรื่องราวในภาพยนตร์นั้นดำเนินตามหลักความเชื่อในศาสนาที่ถูกส่งผ่านมายังหลายๆ องค์ประกอบในสังคม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติที่เกิดขึ้นกับอัฟดอล ความคิดเห็นของแม่และพี่สาว ผู้คนที่มั่นใจว่าเขาสามารถรับตำแหน่งต่อจากพ่อได้ พระอัลเลาะห์ผู้นำทางผู้คนไปยังเส้นทางที่มั่นคง จากหลักความเชื่อในศาสนา ถูกส่งต่อมาเป็นหลักปฏิบัติในสังคม บทเรียนในหนังสือ เหตุการณ์และความฝัน ถึงแม้อัฟดอลจะพยายามหลีกเลี่ยงและยืนยันในความต้องการมากแค่ไหน แต่ในท้ายที่สุดตัวตนก็ของก็ฝังลึกลงไปในครอบครัว สังคม และศาสนาที่หล่อหลอมให้เขาเติบโตขึ้นมาเป็นตัวของเขาในปัจจุบัน
ภาพยนตร์ใช้หลากหลายเทคนิคในการโน้มน้าวผู้ชมไปพร้อมกับการโน้มน้าวตัวละครหลักเพื่อให้เชื่อว่าความเชื่อนั้นเป็นสิ่งที่ไม่เพียงแค่มีผลกับชีวิต แต่ยังสามารถสัมผัสได้ไม่ต่างกับความต้องการของผู้เป็นแม่ที่แรงกล้า เสียงของสัตว์ที่เข้ามาในบ้านเป็นฉากแรกที่ทำให้อัฟดอลเริ่มสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้น จนไปถึงการเดินทางออกจากบ้านแต่ก็ต้องหลงป่าเพราะผู้นำทางที่มองไม่เห็นพาเขากลับมาบ้าน และเสียงตะกุกตะกักนี้ยังพาเขาไปพบกับพ่อผู้ส่งต่อตำแหน่งโต๊ะบอมอให้กับเขา เสียงนั้นถูกตีความเป็นบรรพุรุษตามคำบอกเล่าของแม่ ในขณะที่สำหรับอัฟดอล เสียงนี้เป็นเพียงเสียงรบกวนที่น่ารำคานสำหรับเขาเท่านั้น ในขณะที่สำหรับผู้ชมเสียงที่ไม่ปรากฎเนื้อกายนี้เป็นเหมือนเส้นเรื่องที่นำไปสู่พลังแห่งความเชื่อในศาสนาอิสลามที่ถูกนำเสนอในภาพยนตร์ ในบางทีเสียงนั้นอาจจะดูน่ากลัว เหลือเชื่อ ในขณะเดียวกัน เสียงเดียวกันนี้ก็เป็นเหมือนแนวทางของคำสอนที่หล่อหลอมตัวละครหลักเอาไว้ จนเขาได้พบกับแสงสว่างที่สร้างความเข้าใจให้กับตัวเอง และสร้างความเข้าใจให้กับตัวผู้ชมเช่นเดียวกัน
ฉากของอัฟดอลที่กำลังรับกริชจากพ่อก่อนที่พ่อเขาจะเดินออกไปเป็นเหมือนการต่อส่งหลักความเชื่อที่หล่อหลอมให้เขาเป็นขาในปัจจุบัน กริชนั้นไม่เพียงเป็นสัญลักษณ์ของเครื่องรางประจำตระกูล แต่ยังหมายถึงจิตวิญญาณและองค์ความรู้ในการเป็นโต๊ะบอมอที่อัฟดอลรับมาอย่างเต็มใจในท้ายที่สุด และเมื่อตัวตนของเขาถูกยอมรับแล้ว พระผู้เป็นเจ้าก็จะโอบรับเขาอีกครั้งในฐานะสมาชิกของครอบครัวที่จะส่งต่อความเชื่อนี้ต่อไปในอนาคต ผ้าสีขาวเป็นหีบห่ออันบางเบาที่คอยพยุงให้กริชยังคงงดงามและมีคุณค่ามากขึ้นเมื่อเวลาได้ล่วงเลยไป
การโค้งกราบพระอัลเลาะห์ในฉากสุดท้ายนั้นเป็นตอนจบของการมีอยู่ของความเชื่อและความศรัทธาในศาสนาที่ยังคงเข้มแข็งและแข็งแรงในสังคมมุสลิมมาอย่างยาวนาน หลักปฏิบัติที่ดำรงอยู่ยังคงดำเนินสืบไปเพื่อความเป็นปึกแผ่นของสังคมและจิตวิญญาณของสังคม ความเชื่อที่ถูกฟูมฟักในตัวตนมายาวนานนั้นได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของศาสนา สังคม ความ เชื่อ และจิตวิญญาณอย่างแยกไม่ออก
