อาจารย์ถาวร สุวรรณ อดีตผู้กำกับภาพยนตร์ไทยอาวุโส “นักแสดงจะต้องเป็นผู้มีมารยาท มารยาทของนักแสดงคือ ตรงต่อเวลา เตรียมตัวมาให้พร้อม ซักซ้อมมาอย่างดี เชื่อฟังและไม่ก้าวก่ายหน้าที่ผู้กำกับ เสนอความเห็นได้นอกเวลาการถ่ายทำภาพยนตร์ ไม่ต้องไปสอนผู้แสดงคนอื่น และ ปฏิบัติตามกฎของสตูดิโอนั้นๆ” / อาจารย์กำธร สุวรรณปิยะศิริ อดีตพระเอกโทรทัศน์ นักพากย์ภาพยนตร์ และนักแสดงอาวุโส เชื่อว่า “ซ้อมการแสดง” คือสิ่งที่นักแสดงจะต้องให้ความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง คุณจะต้อง Dry Rehearsal หรือ ซ้อมแห้ง นั่นคือซ้อมการแสดงโดยไม่ได้ถ่ายทำ, Camera Rehearsal หรือซ้อมต่อหน้ากล้อง ,Make up Rehearsal หรือ ซ้อมโดยแต่งหน้าแล้ว ,Dress Rehearsal หรือ ซ้อมโดยแต่งตัวแล้ว และ Final Rehearsal หรือ ซ้อมครั้งสุดท้ายก่อนถ่ายทำจริง
กล่าวไว้ว่า “สิ่งที่นักแสดงต้องใส่ใจคือ สำนวน –สำเนียง –ท่าทาง นั่นคือ พูดออกมาด้วยความรู้สึกหรือเจตนาใด การพูดออกมาด้วยความรู้สึกหรือเจตนาที่แตกต่างกัน คนดูจะรับรู้ได้ถึงความรู้สึกหรือเจตนาที่แท้จริงนั้น เช่น พูดกับอีกฝ่ายว่า ‘น่ารัก’ ด้วยอารมณ์ใดในขณะนั้น รัก เมตตา จริงใจ หรือ อิจฉา ประชด แปลกใจ หรือ เห็นขำ”
อาจารย์บรรจง โกศัลวัฒน์ อดีตอาจารย์ประจำสาขาวิชาภาพยนตร์ คณะวารสารศาสตร์และสื่อมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ผู้กำกับภาพยนตร์ เรื่องนวลฉวี ซีอุย แซ่อึ้ง สายน้ำไม่ไหลกลับ คู่กรรม2 ฯลฯ (จากหนังสือการกำกับและการแสดงภาพยนตร์ สนพ.ฟิล์มเฮาส์) “เป็นสิ่งจำเป็นที่นักแสดงจะต้องเชื่อในสิ่งที่ตนเองกระทำ และถือเป็นหน้าที่แรกที่จะต้องรับผิดชอบต่อผู้ชน เพื่อชักนำให้เกิดศรัทธาในบทบาทการแสดงของตน ความเชื่อถือดังกล่าวคือ เช่น จะไม่แกล้งทำว่าขาของตนเป็นเหน็บชา นักแสดงต้องเชื่อว่าขาของตนเป็นเหน็บชาจริงๆ โดยผ่านท่าทางการกระทำกับความรู้สึกเหน็บชาที่กล้ามเนื้อ” / “มนุษย์เราทุกคนจะมีความรู้สึกฝังใจกับอารมณ์เก่าอยู่มากมาย และพร้อมที่จะรับการกระตุ้นและนำออกมาใช้ ในฐานะนักแสดงควรรู้จักควบคุม หาประโยชน์จากความรู้สึกเหล่านี้ และควรรู้จักประยุกต์ให้เข้ากับงานด้านการแสดง กล่าวได้ว่าเป็นการศึกษาจากความทรงจำแห่งประสบการณ์ในอดีต”
